Φαντάσου έναν κόσμο όπου το αυτοκίνητό σου ξέρει να διαλέγει τον ταχύτερο τρόπο για να σε πάει στη δουλειά. Έναν κόσμο όπου το αυτοκίνητό σου καίει το λιγότερο δυνατό καύσιμο για την μετακίνηση αυτή. Έναν κόσμο όπου υπάρχουν σχεδόν μηδενικές πιθανότητες να έχεις ατύχημα. Έναν κόσμο όπου δεν οδηγείς. Πως σου φαίνεται;
Σαφώς ο χρόνος, το χρήμα και περισσότερο απΆόλα η ασφάλεια, είναι ότι καλύτερο μπορεί να προσφέρει ένα αυτοκίνητο στους επιβάτες του. Στον οδηγό του όμως; Βλέπεις το πρόβλημα είναι πως η οδήγηση, ακόμη και η πιο βαρετή, ακόμη και στις δυσχερέστερες συνθήκες, ακόμη και όταν κοστίζει, είναι μία διαδικασία που οι περισσότεροι, και σίγουρα όλοι όσοι διαβάζουμε αυτό εδώ, την απολαμβάνουμε.
Πως γίνεται να θέλουμε να έρθουν τα αυτόνομα να σταματήσουμε να οδηγούμε; Μιλάμε για την ίδια χώρα όπου το αυτόματο κιβώτιο ακόμη το βρίζουμε γιατί «στερεί» από την οδηγική εμπειρία. Μειώνει τον χειρισμό του αυτοκινήτου. Κόβει από τον έλεγχο του οδηγού στο όχημα.
Πως γίνεται να θέλουμε αυτόνομα αυτοκίνητα όταν κάθε νέα τεχνολογία που παρεμβαίνει στην οδήγηση, την δεχόμαστε ευχάριστα μόνο όταν μπορούμε να την αποσυνδέσουμε. Σβήνει το ESP; Έχει καλώς. Δεν σβήνει; Δε μας αρέσει. Ακόμη και για το ABS, όταν έγινε υποχρεωτικό σε όλα τα αυτοκίνητα, θέλαμε διακόπτη να το κλείνει ώστε να έχουμε έλεγχο των φρένων εμείς. Πήρε χρόνια μέχρι να το αποδεχτούμε.
Και έτσι γίνεται και με τα άλλα συστήματα. Πρώτα έρχονται επιλεκτικά και προαιρετικά. Να σβήνουν όποτε θέλουμε. Μετά που τα συνηθίζουμε δε μας νοιάζει αν σβήνουν οπότε και δεν υπάρχει διακόπτης. Μετά γίνονται υποχρεωτικά και ούτε που το καταλάβαμε.
Κάπως έτσι θα γίνει και με τα αυτόνομα. Δεν θα έρθουν όλα μαζί. Λίγο λίγο θα έρθει η αυτονομία. Σήμερα το ESP, αύριο το υποχρεωτικό σύστημα φρεναρίσματος με ραντάρ, αργότερα κάτι άλλο, και σταδιακά θα φτάσουμε στην πλήρη αυτονομία. Πρώτα με δυνατότητα χειροκίνητης λειτουργίας, μετά τίποτα.
