Καλές οι χαμηλές καταναλώσεις και οι μηδέν ρύποι, αλλά μήπως τα πράσινα αυτοκίνητα σκοτώνουν το πάθος για την αυτοκίνηση;
Το αυτοκίνητο έχει βαφτιστεί ο εχθρός του περιβάλλοντος. Πόσο εχθρός του αυτοκινήτου είναι όμως το περιβάλλον, ή καλύτερα οι νόμοι, οι νόρμες και οι κανονισμοί για την προστασία τους; Πως έχουν επιδράσει όλοι αυτοί οι κανονισμοί στο αυτοκίνητο; Το “σκότωσαν” ή το βελτίωσαν;
Είναι μία μάχη σε μάτια πολλών. Από τη μία το αυτοκίνητο, αυτό που αγαπάμε, που θέλουμε να οδηγούμε, που μας αρέσει να στρίβουμε, να τρέχουμε, να χορταίνουμε οδήγηση, που θέλουμε να έχει επιδόσεις, ιπποδύναμη, ροπή, να ξηλώνει την άσφαλτο και να ακούγεται σαν θηρίο.
Από την άλλη το “πράσινο” αυτοκίνητο δεν πρέπει να εκπέμπει ρύπους, πρέπει να μην καίει τίποτα, από την εξάτμιση να βγάζει μαργαρίτες και από τα λάστιχα να φυτρώνουν λουλούδια. Εντάξει, όχι έτσι ακριβώς, αλλά το αντίθετο από αυτό που θεωρούμε αυτοκίνητο με το Α κεφαλαίο.
Υπάρχει όμως τέτοια μάχη ή μήπως το πράγμα είναι τελείως διαφορετικό; Βλέπεις για πολύ κόσμο η εποχή της ιπποδύναμης πέρασε, όμως η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Ποτέ άλλοτε τόση ιπποδύναμη δεν ήταν διαθέσιμη σε τόσα μοντέλα. Ποτέ δεν ήταν τόσο φθηνή, τόσο άφθονη, τόσο προσβάσιμη. Ποτέ δεν ήταν επίσης τόσο πολλή. Σήμερα ακόμη και ένα μικρομεσαίο GTI έχει περισσότερα άλογα από μία Porsche 30 ετών. Και ας καίει και ρυπαίνει 80% λιγότερο.
Βλέπεις οι κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος δεν λειτούργησαν ανασταλτικά για τους κατασκευαστές. Αντίθετα με ότι νομίζουν οι περισσότεροι, και παρά την αρχική διστακτικότητα από τις αυτοκινητοβιομηχανίες να επενδύσουν γύρω από το πράσινο αυτοκίνητο, το περιβάλλον δεν σκοτώνει την αυτοκίνηση. Από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, όταν πλέον έγινε σαφές ότι δεν υπάρχει τρόπος να ξεχάσουμε το περιβάλλον και να σφυρίζουμε αδιάφορα, οι κατασκευαστές επένδυσαν σε τεχνολογίες που μείωσαν ραγδαία τους ρύπους και την κατανάλωση, και ταυτόχρονα αύξησαν σημαντικά την ισχύ.
Αν οι κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος έκαναν κάτι στο αυτοκίνητο, αυτό δεν ήταν αρνητικό. Ίσα, ίσα πέτυχαν την χρυσή εποχή της ισχύος, με τα αυτοκίνητα να έχουν τις καλύτερες επιδόσεις από ποτέ, καίγοντας λιγότερο και ρυπαίνοντας ακόμη λιγότερο από ποτέ. Χώρια η αξιοπιστία, αφού τα αυτοκίνητα που προστατεύουν το περιβάλλον πρέπει να το κάνουν σε όλη τους τη ζωή το ίδιο καλά.
Εσείς λοιπόν βλέπετε ακόμη μάχη; Είναι το περιβάλλον και η αυτοκίνηση στα δύο αντίπαλα άκρα; Ή μήπως όντως το αυτοκίνητο εξελίχθηκε προς την σωστή κατεύθυνση ακριβώς εξαιτίας της πίεσης να προστατεύσει το περιβάλλον;
