Μπορεί ο τεχνικός έλεγχος που κάνουν τα συνεργεία, η πρόληψη και η αντικατάσταση των αναλωσίμων να στοιχίζει. Μπορεί επίσης το κόστος να γίνεται δυσβάσταχτο ακόμη και με τις προσπάθειες που κάνουμε στο Autobosch για να δημιουργήσουμε προσφορές. Υπάρχει όμως δικαιολογία να κινείται το μοτέρ του αυτοκινήτου με λίγο ή με παλιό λάδι;
Τα λάδια αλήθεια είναι πως έχουν αλλάξει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια. Η εξέλιξη είναι ραγδαία, σε σημείο που κάποια αυτοκίνητα μπορούν και εκμεταλλεύονται τα εκπληκτικά χαρακτηριστικά των νέων λαδιών για πολύ περισσότερα χιλιόμετρα από ότι στο παρελθόν. Αυτό όμως δε σημαίνει πως μετά από αυτά τα χιλιόμετρα το λάδι μπορεί να αντέξει και άλλο. Ειδικά σήμερα που η συντήρηση του αυτοκινήτου έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα, ειδικά το λάδι πρέπει να αλλάζεται με θρησκευτική ευλάβεια. Ειδικότερα τώρα που αρχίζουν οι ζέστες.
Βλέπεις το λάδι στον κινητήρα έχει δύο κύριες λειτουργίες. Από τη μία είναι η λίπανση, η μείωση δηλαδή της τριβής ανάμεσα στα κινούμενα μέρη. Το λάδι δημιουργεί ένα φιλμ που εισέρχεται ανάμεσα στις δύο επιφάνειες και τους επιτρέπει έτσι να κινούνται χωρίς ουσιαστικά να έρχονται σε επαφή μεταξύ τους.
Από την άλλη το λάδι, ως ρευστό που ρέει πάνω από ζεστές επιφάνειες, επιμερίζεται με την απαγωγή της θερμότητας του κινητήρα. Το λάδι λειτουργεί σαν τον αέρα που φυσάμε πάνω σε ένα καυτό φαγητό πριν το βάλουμε στο στόμα μας. Και ο ρόλος του αυτός ίσως να είναι ακόμη πιο σημαντικός από αυτόν του αντιτριβικού.
Το λάδι λοιπόν πρέπει να βρίσκεται σε κατάσταση τέτοια που η σύνθεσή του να μπορεί να αντέξει τις θερμοκρασίες λειτουργίας. Ο κύκλος ζέστη-κρύο σιγά σιγά διασπά τα συστατικά του λαδιού που το κάνουν να διατηρεί τα χαρακτηριστικά του. Ακόμη χειρότερα οι προσμίξεις από το θάλαμο καύσης, τον οποίο το λάδι καθαρίζει σε κάθε ανέβασμα του πιστονιού. Έτσι καθώς τα χιλιόμετρα μαζεύονται, το λάδι μαυρίζει και σταδιακά χάνει τα χαρακτηριστικά λειτουργίας του και χρειάζεται αντικατάσταση.
Ακόμη περισσότερο, το λάδι πλέον είναι πολύ σημαντικό σε κινητήρες με τούρμπο. Γιατί το λάδι αυτό είναι που λιπαίνει τη φτερωτή του συμπιεστή. Δεν υπάρχει ρουλεμάν παρά μόνο το λάδι για να μειώσει την τριβή. Αν το λάδι είναι λάνθασμένης σύνθεσης, παλιό, ή περιέχει προσμίξεις, η τουρμπίνα λιπαίνεται ανεπαρκώς με καταστροφικά αποτελέσματα. Κάτι που δε γίνεται σιγά σιγά με τα χρόνια, αλλά απότομα.
Μπορεί λοιπόν τα λιπαντικά αυτοκινήτου να έχουν εξελιχθεί απίστευτα τα τελευταία 30 χρόνια, το ίδιο όμως έχουν κάνει και οι κινητήρες. Από τη μία τα τούρμπο με τις τεράστιες θερμοκρασίες και τις ειδικές τους απαιτήσεις σε χαρακτηριστικά λαδιού, από την άλλη οι υψηλότερες πιέσεις αλλά και τα πολλά περιστρεφόμενα μέρη (ειδικά στις πολύπλοκες κεφαλές), κάνουν τη σημασία του λιπαντικού σήμερα τεράστια. Δε μπορεί δηλαδή κανείς να επαναπαυθεί στην «τεχνολογία» των λιπαντικών, γιατί ο κινητήρας εξαρτάται σήμερα περισσότερο από ποτέ από την ποιότητα, και άρα την κατάστασή τους.
Τι λέτε λοιπόν;
